Middelburg zou een A-theater gehad kunnen hebben Dat is eigenlijk al jaren het geval. De actuele situatie is echter dat de realisatie van zo¹n theater met de jongste raadsvergadering weer jaren is uitgesteld, met de mogelijkheid dat het er nooit zal komen. Het makkelijkste is om dat te wijten aan de gemeentelijke politiek waarbinnen partijen "de politieke realiteit" hebben laten prevaleren boven de mogelijkheid om op financieel gezonde basis dat A-theater zoals het gepland was alsnog te realiseren. De eerlijkheid gebiedt te stellen dat die partijen daarvoor ook ruimschoots de kans hebben gekregen. We hebben gemerkt tijdens onze actie "A-theater Nú!" dat niet alleen "de politiek", maar de hele cultuurwereld van Middelburg en Zeeland de mogelijkheid van zo¹n A-theater uit hun vingers heeft laten glippen. Want zelfs een verzoek aan vele personen en instellingen op cultureel gebied om bijval, om steunbetuiging, om een solidariteitsverklaring heeft geen enkele reactie opgeroepen: niet van het Zeeuws Museum, niet van De Vleeshal, niet van de Zeeuwse Bibliotheek, niet van het Zeeland Nazomer Festival, niet van het Zeeuws Orkest, om er enkele te noemen. Dit lijkt ons niet typisch Middelburgs. Overal in Nederland zie je verarming op cultureel gebied en het zich verschansen binnen de eigen vesting van allerlei culturele instellingen. "Het cultureel klimaat verslechtert" heet dat dan ­ maar anders dan het weer is dit klimaat mensenwerk, en zo¹n constatering is dan ook een dooddoener. Een even grote dooddoener als de constatering dat "de politiek" bestaat uit "lulkoek, halve waarheden en verzwijgen" (Marc Chavannes). Beide constateringen mogen "de realiteit" weergeven, maar je komt er niet verder mee. En verder komen, dat willen we met deze weblog wel bereiken. De droevige geschiedenis van het A-theater in Middelburg lijkt ons zó exemplarisch voor de toestand in Nederland dat we die boven het plaatselijke willen uittillen. We willen die geschiedenis uit de doeken doen om te kunnen achterhalen hoe "het zo ver heeft kunnen komen". Hoe heeft een stad die vijfentwintig jaar geleden nog tot de culturele top in Nederland behoorde, waar de avantgarde bloeide, waar De Vleeshal en Nieuwe Muziek nationale bekendheid genoten, kunnen afzakken naar een toestand waarin eigenlijk alles dicht, opgeheven of op termijn gezet is? Dat alles met het doel, of in elk geval met het perspectief op de mogelijkheid het tij te keren. Harmen Eijsenga, Middelburg, april 2006